Volgende week sluit ik dan eindelijk mijn master Onderwijskunde af. Een afsluiting van een lange, maar ook leuke tijd. Veel mensen vragen me of ik mijn scriptie onderwerp ondertussen niet helemaal zat ben. Maar nee, eerlijk gezegd niet. Natuurlijk ben ik blij dat het straks klaar is, dat mijn studietijd eindelijk wordt afgesloten en dat ik nu echt op zoek kan naar een serieuze baan. Maar ik ben nog steeds blij met mijn onderwerp: Het trainen van kinderen in hun samenwerkingsvaardigheden.
Want wat zijn deze vaardigheden belangrijk om effectief samen te kunnen werken. Om volop te kunnen profiteren van de informatie die er is in jezelf en in de ander. In mijn onderzoek heb ik met eigen ogen gezien wat de literatuur al zei: kinderen hebben deze vaardigheden niet vanzelfsprekend. Samenwerken gaat niet automatisch goed. En als er al wordt samengewerkt, leidt dit lang niet altijd tot positieve leerresultaten.
Sterker nog, in mijn experiment zijn de leerresultaten helemaal niet toegenomen na het voltooien van de samenwerkingstaak, ook niet nadat de leerlingen een training hadden gevolgd.
Nu heb ik allemaal ideeën over hoe dit kan, en ook over hoe een training er uit moet zien wil deze wel effectief zijn. Helaas heb ik de tijd en mogelijkheid niet om daar nu mee verder te gaan. Maar deze ervaring kan ik zeker gebruiken wanneer ik in de toekomst als onderwijskundige aan de slag mag gaan. En nu maar hopen dat iemand mij deze mogelijkheid wil bieden. Ik heb er in ieder geval zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten